یکی نیست به من بگه : بچه آبت نبود ، نونت نبود ؟ چایی و قلیونت نبود ؟ دیگه باشگاه بدنسازی رفتنت چی بود ،دیگه آخه پینوکیو هستی که باش ، شبیه شلنگی که باش ، دیگه چهار تا استخون که دیگه رشد نمی کنن و تبدیل به ماهیچه نمی شن که .
اه از کت و کول افتادم . تمام تنم درد می کنه ، حالا دو جلسه بیشتر نرفتم اینه . خدا خودش بخیر بگذرونه
کنکور بخش اول . مکان : همینجا ... تو همین شهر
اینو یک هفته پیش نوشته بودم اما فرصت نشد بذارمش اینجا
اوفیش بالاخره کنکور رو هم استاد کردم ، کلا سوسکی بیش نبود ولی خب گاهی اوقات روبرویی با سوسک هم می تونه وحشتناک باشه . نه ؟
من علاوه بر اینکه نمی دانم چرا در قفس هیچکسی کرکس نیست . این را هم نمی دانم که سوالات این کنکور واقعا چجوری بود . سخت بود ، آسون بود یا چرند بود من که از هر کی پرسیدم می گفت چرند بود ، ولی جالب اینجا بود که این واژهی چرند بسته به نوع سوال امتحانی معنای متفاوتی ایجاد می کرد ، مثلا سوال ترسیم فنی چرند بود یعنی که خیلی آسون بود اما وقتی یکی می گه که سوال خلاقیت موسیقی چرند بود یعنی اینکه خیلی سخت بود ،من که خودم کنکور دادم نفهمیدم سخت بود یا نبود حالا وای به حال اونایی که ازم می پرسن چجوری کنکوری دادی .
میون این کنکور دادن ها یه چیزی خیلی می چسبه و اونم پلو کباب وسط کنکوره ، آی می چسبه ، آی می چسبه ... می گن یه یارویی واسه اینکه وسط کنکور یه بیسکویت مجانی بخوره رفت کنکور داد . ( چی شد یخ کردی ؟ این مثلا جک بودها ، لطیفه بود ، محض مزاح عرض کردم ، خنده نداشت ؟!)
یه چیز جالب دیگه هم که امروز دیدم خوشحالی بر و بچ بود وقتی که رفقای چند سال پیش خودشون رو می دیدن . چنان بعضیا از خود بیخود می شدن ، مقادیر متنابهی ، آخ و اوی و زلف پریشانم آرزوست از خودشون در می کردن که باید می دیدین ، آخه یکی نیست بگه برادر من . اینجایی که نعره می زنی« فلانی کجا بودی دلم برات تنگ شده بود» مثلا وسط خیابونه ، اون دو طرف خیابون هم که قاعدتا باید پیاده رو باشه و رو پیاده رو هم ایضا قاعدتا آدم ، اون آدم های بیچاره چه گناهی کردن مجبورن صحنه های منافی عفت عمومی و مستهجن احوالپرسی شما ها را ببینن ، صحنه های مثل روبوسی اونم پنج بار نه سه بار ، تو سر و کله همدیگه زدن فریادهای تو عزیز دلمی و صحنه های بالای 18 سال اینچنینی .
نمی دونم من چرا رفقای قدیمم رو ندیدم ؟!
خیلی حرفه ها نــــــه ؟
نه نشد قبول کن که خیلی حرفه ، اونم خیلی خیلی حرف گنده ای ، آدم کنکور بده و بعد این همه سال که امتحان و کوفت و هزار چیز دیگه دادی و همیشه شماره های وسط بودی اینبار بیفتی نفر دوم ، خب حالا این هیچی .جالب اینجاست که آدم شمارهی کنکورش باشه : 013**** نمی دونم این سیزده چه علاقه ای به من داره منو ول نمی کنه .
نمی دونم حرفمو کسی باور می کنه یا نه ولی من اصلا اهل تقلب نبودم و نیستم ، از این شانس من هم همیشه بهترین جاها برای تقلب واسه من می افته و برای من بدون استفاده می مونه . پارسال کنکور سراسری که دادم دقیق دو طرفم دو تا خرخون حرفه ای نشسته بودن ، که اگه من قرار بود تقلب کنم الان برای خودم یه پا مهندس بودم ، .... چند روز پیش دوستم بهم گفت تو اگه امسال هم مثل پارسال برات موقعیت تقلب پیش بیاد تقلب نمی کنی ؟ می خواستم مثل همیشه که یکی ازم یه چیزی سوال می کنه بگم نمی دونم ولی خداییش وسوسه شدم گفتم بذار یه کمی فکر کنم .. بگذریم از اینکه فکر کردنم یه مقدار طول کشید و دوستم کلا بی خیال جواب سوالش شد .
امروز موقع کنکور ببه یه خرخون که همکلاسی قدیمم بود برخوردم ، قرار بود فردا ریاضی امتحان بده و اومده بود مثلا خودشو آماده کنه ، بهم دو تا پاک کن نشون داد (پاک کنش همچینی اندازهی نصف یه نون بربری بود ) گفت ببین تو این یه کاغذ گذاشتم تو برام جواب سوالهای اختصاصی رو بنویس که تو واردتری و منم برات عمومی ها رو روی کاغذی که دقیقا مثل اونیکی تو اینکی پاک کن هست جواب می دم ، بعد 10 دقیقه آخر کنکور من میرم دستشویی تو هم بیا پاک کن ها رو با هم عوض می کنیم .
سر کنکور خیلی روش فکر کردم که همچین کاری رو بکنم یا نه آخه مشکل اینجا بود که تو این زمینه بسیار تازه کار بودم و می دونستم که حتما اگه یه کاری بکنم لو می رم و هم دلم می خواست کسی که لایق داشنجو بودنه اونم تو رون رشتهی خاص بره دانشگاه هم از طرف خودم و هم از طرف اون . بالاخره مثل دفعات پیش که همچین اتفاقایی برام می افتاد اینکارو نکردم ، ولی اون نموند که من پاک کنش رو بهش پس بدم ، و الان پاک کنش پیش منه ،فکر کنم بازم از نظر یه کی دیگه هم ترسو و سوسول و بدردنخور و ..... حساب شدم .
هـــــی چی می شه کرد من اصلا برای تقلب آفریده نشدم یعنی استعدادشو ندارم ، خیلی هم در این زمینه کند ذهنم ، چکار کنم دست خودم که نیست ، بالاخونه ام بیش از این گنجایش نداره .
نون و پنیر و سبزی / تو بیش از این می ارزی
یه روزی مهربون بودی
برام یه همزبون بودی
امید زندگانیم
چرا تو بی نشون بودی ؟
ببنیم و رها کنم
تورو با بی وفاییهات
پیش همه رسوا کنم
یه روزی پیدات می کنم