ریــــــــــــش

 دیدم من مدتهاست به کسی گیر ندادم ، خوبیت نداره ، ممکنه  دردی ، مرضی چیزی بگیرم ، واسه همین گفتم یه بنده خدایی رو پیدا کنم بهش یه گیری بدم که خستگی از تنم همچینی در بره .
نشستم فکر کردم به کی گیر بدم ، به کی گیر ندم که یهو چشمم خورد به کتاب بینش اسلامی، یاد دبیر اونموقع دبیرستانمون افتادم . اسمش آقای ایمانی بود  ، اصلا ها ایمان از قیافه اش چکه می کرد ، یه چی می گم یه چی می شنوی باید می دیدیش ...
اون موقع اونجناب عادت داشتند مارو با نصایح خودشون رنگ آمیزی کنن ، راه و بیراه مارو نصیحت می کردند و به غیر از بالابردن درجه‌ی غیرت مردانگی در وجود ما مبنی بر اینکه مبادا بذاریم خواهرمون از خونه بیرون بره  و بدتر از اون خدای نکرده  پستی و بلندی ای چیزیش دیده بشه  گاهی هم ما رو به بالابردن نشانه های مردانگی در ظاهرمون دعوت می کردند .در همین راستا  یکی از مهمترین اصولی که ما رو به رعایتش تشویق می کردند ، گذاشتن مقادیر متنابهی مو و گاها پشم ، بنام «ریش» بر روی صورت بود . دلیلی هم که برای این مورد ذکر می کردند این بود :
می گفت «من چند وقت پیش شنیدم که یه دختری پیرهن و شلوار پوشیده بوده و یه کلاه هم گذاشته سرشو با یه پسر دیگه ، عین دو تا پسری که با هم دوست هستن ، داشتن تو خیابون قدم می زدند . و این آقا از اون جهت نگران بودند که هیچ کدوم از اونها جانوری بنام ریش روی صورتشون نبود که بشه جنسیتشون رو تشخیص داد و بعدش درست و حسابی حالشون رو گرفت» . واسه همین همیشه به ما می گفتند که حتما یه ریشی ، ته ریشی ، چیزی رو صورتتون باقی بذارید و البته حتما باید به صورت کامل باشه ،ریش پرفسوری و ... اینا معصیت داره  . اگه  ریشه باید حتما کامل باشه که مردم بتونن شما پسرها رو از دخترها تشخیص بدند .
حیف که اون موقع عقلم نمی رسید بهش یه جواب درست و حسابی بدم و الا الان که می دونم چجوری باید سوسکش کنم .حیف.