خودمونی

 من تو زندگی از چند تا چیز خیلی بدم می یاد ، یکی از مهمترین اونا هم اینه که یکی چایی نخورده با هام پسر خاله بشه .از شانس من تو این زندگی هم همیشه همینجور آدمها به تیپ من می خورن . نمونه اش این رفیقم  . بسیار بسیار زود با هر کی شوخی می کنه . مثلا وقتی با هم داریم می ریم یه جایی خب ممکنه من یکی رو تو راه ببینم و یه سلام و علیکی هم باهاش بکنم و از اونجایی هم که یه کم دورم کنده و از شروع  برخورد با طرف تا  برسم به مرحله صمیمیت یه مقدار خیلی زیادی طول می کشه  ، تو این فاصله این دوستم با اونیکی آشنای من شروع می کنه به شوخی کردن ، جور ی که اگه ببینیدشون فکر می کنید حدااقل 5 سال با هم رفیقن .  حالا بعد به دوستم می گم تو این یارو رو می شناختی که باهاش شوخی می کردی ؟ اونم خیلی راحت می گه نه . نمی دونم این وسط من زیادی امل و سردم و یا دوستم زیادی « زود خودمونی » شو  و پر جوش . به هر حال فرقی هم نمی کنه . من نه خودمو می تونم درست کنم نه می تونم این رفتار بقیه رو تحمل کنم .