با اینکه زیاد آدم مذهبی نیستم ولی سعی می کنم هر جوری هست هر سال این مراسم رو از نزدیک ببینم ، چون جدا از جنبهی مذهبیش یه حال و هوای خاصی داره .
مراسم اینطوریه که تو یه محله های خاصی که حسابی کوچه پس کوچه می خوره ، بعد از غروب آفتاب ساکنین هر خونه که نذر دارن ، جلوی در خونه شون یه منقل کوچیک می ذارن و یه آتیش درست می کنن و بعد در کنار آتیش تو یه ظرفی یه مقدار برنج خام می ریزن و اگه هم دلشون خواست با شربت یا شیر داغ از مردم پذیرایی می کنن.
از اونور مردم دیگه هم که باز نذر دارن چهل تا شمع مخصوص که به اندازهی خودکاره ولی قدرت راست ایستادن نداره (تقریبا شبیه نخه) با چهل تا خرمای خام یا نیم پخته تهیه می کنن .
حالا جماعت تو یه دستشون شمع و تو اونیکی دستشون کیسه ی خرما راهی می شن ، جلوی در هر خونه ای که آتیش روشن کرده می ایستن یه شمع تو آتیش می ندازن و یه خرما هم تو ظرف جمع آوری خرمای صاحب آتیش و یه 20-30 دونه برنج هم بر می دارن و تو یه پلاستیک جمع می کنن.این کار تا چهل تا خونه تکرار می شه و این بسته به میل طرف داره که کجا شمع بندازه و هیچ قانون خاصی برای اینکار وجود نداره .
ولی شما باید این مراسم رو از نزدیک ببینید که چقدر قشنگه ، حساب کنید تو کوچه های تاریک تو غروب آفتاب فقط نور آتیشه که همه جا رو روشن می کنه .آدمها هم که طبق معمول سرشون تو کار خودشونه مخصوصا جوونها .
مراسم بسیار زیبا و دیدنی ایه ، من که هر سال می رم . (نمی یای بریم)
سلام.
چطوری بابا.
یه سری به ما بزن.
بای بای.
سلام.رسم قشنگیه!
خوشحالیم.........
موفق باشی
سلام......خیلی دوست دارم این مراسمو یه بار از نزدیک ببینم.....خوش به حالتون